Το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) αναθεώρησε οριακά προς τα κάτω τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, τοποθετώντας τον ρυθμό στο 2,1% για το 2025 (από 2,2%) και στο 2,2% για το 2026 (από 2,4%). Το ποσοστό ανεργίας εκτιμάται ότι θα μειωθεί στο 9,1% το 2025 και 8,8% το 2026, ενώ ο πληθωρισμός αναμένεται να κινηθεί σε 2,8% και 2,3% αντίστοιχα. Η άνοδος των τιμών αποδίδεται στη διατήρηση ισχυρής εγχώριας ζήτησης, ιδιαίτερα σε υπηρεσίες στέγασης, διαμονής και εστίασης.
Στον τραπεζικό τομέα, συνεχίζεται η πιστωτική επέκταση προς τις επιχειρήσεις, ενώ μετά από 15 χρόνια ανακόπηκε η συρρίκνωση της πίστης προς τα νοικοκυριά. Οι ιδιωτικές καταθέσεις αυξάνονται και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (ΜΕΔ) υποχώρησαν στο ιστορικά χαμηλό 3,6%. Ωστόσο, παραμένουν προκλήσεις, όπως η ασθενής ζήτηση στεγαστικών δανείων, η υψηλή έκθεση σε κρατικά ομόλογα και ο μεγάλος όγκος «κόκκινων» δανείων εκτός ισολογισμών.
Ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, Νίκος Βέττας, υπογράμμισε την ανάγκη ενίσχυσης των επενδύσεων και αύξησης της παραγωγικότητας, επισημαίνοντας ότι η οικονομία αναπτύσσεται πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, αλλά παρουσιάζει σημάδια κόπωσης. Παράλληλα, αναγνώρισε θετικές τάσεις, όπως η αύξηση των εσόδων του κράτους και η σταθερή συμβολή του τουρισμού, καθώς και τις προκλήσεις που προκύπτουν από τον υψηλότερο εγχώριο πληθωρισμό σε σχέση με την Ευρωζώνη.
Σε διεθνές επίπεδο, το ΙΟΒΕ αναφέρει ότι το παγκόσμιο εμπόριο βρίσκεται σε εύθραυστη ισορροπία, με αβεβαιότητες στις σχέσεις ΗΠΑ–Κίνας. Οι υψηλοί δείκτες δημόσιου χρέους και οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης αυξάνουν τον κίνδυνο δημοσιονομικής κυριαρχίας επί της νομισματικής πολιτικής. Στην Ευρώπη, οι γεωπολιτικές εντάσεις και οι αυξημένες αμυντικές δαπάνες τονίζουν την ανάγκη ενίσχυσης της τεχνολογικής και βιομηχανικής βάσης. Το ΙΟΒΕ θέτει ως τρίπτυχο προτεραιοτήτων:
-
Ενίσχυση της παραγωγικής δομής μέσω απλοποίησης διαδικασιών και επενδύσεων στην καινοτομία.
-
Μείωση της άτυπης οικονομίας, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα.
-
Αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος με πολιτικές προσαρμοσμένες στη γήρανση του πληθυσμού και ανάπτυξη υποδομών μακροχρόνιας φροντίδας.
